Sarı-lacivertli takım, ilk yarıda taş gibi bir rakip buldu, kaleci Volkan’ın kurtarışlarıyla ayakta durdu. İkinci 45 dakikada hareketlenen Fenerbahçe golü unuttu, Gaziantepspor sahanın yıldızı Tabata’nın enfes golüyle coştu
Böylesine “Kendi gitti, sistemi kaldı yadigar” denmez mi? Zico’nun döneminden kalma bir modelle sahaya yayılan Fenerbahçe’de, tüm usta, genç ve gözde yorumcuların büyük çabalarına rağmen Semih yine yedek bankında oturuyordu. Zico böyle yapıyordu, Aragones de aynısını yaptı. Derinliği ön libero sorunu olsa gerekti.
Selçuk’u tek başına bu bölgeye koyan Aragones, aynı cesareti Maldonado’yu oynattığı zaman gösteremeyince, tablo ortaya çıkıyordu. Mecburen tek forvet.
Fenerbahçe’nin pahalı golcüsü Güiza, Kezman’ın performansı ayarında, savunmanın arasında kaybolup kalıyordu. Gol pozisyonu üretmek bir yana, Partizan maçına benzer bir durumla Fenerbahçe ilk yarıda en az iki gol yemekten mucizevi biçimde de kurtuluyordu.
Alex’i Zurita, o olmazsa Murat Ceylan kontrol ediyor, Ceylan ayrıca kendi tipindeki Emre‘nin de peşinde ve baskılı sert oynuyordu.
Gaziantep’te iyi bir savunma derinliği anlayışı vardı. Özellikle Deumi önderliğinde kademe görevi net biçimde uygulanıyordu.
Fenerbahçe savunması ise Edu ile Lugano’nun arasına atılan hemen her topla allak bullak oluyordu.
Nitekim 10. dakika Fenerbahçe adına müthiş bir şans dakikası oluyordu. Murat Ceylan, Volkan ile karşı karşıya kaldığında plasesini de yapıyor, ama top üst direkten geriye, boşta bekleyen Erman’ın kafasına geliyor, Erman beklemediği bu topu kontrolsüz iade ediyor, ama boş kale yerine dışarıya atıyordu.
19. dakikada Erkan’ın kale önüne gönderdiği topu Beto ile Lugano sahiplenmeye çalışırken, Volkan aniden topu kucaklıyor ve golü önlüyordu.
Bitmek bilmeyen Antep ataklarından birinde ise Beto bu kez Carlos’u geçip bekletmeden şutunu atıyordu, ama Volkan golü önlüyordu.
30. dakikada da Zurita’nın derinlemesine pasına yetişen Yozgatlı, yanındaki Edu’dan atik davranıp şutunu atıyordu, Volkan bunu da ayağıyla bertaraf ediyordu.
Aragones, Zico kadar geç olmasa da erkence, ama o anlayışta iki değişiklik yapıyordu; Kazım’ı Burak ile, Uğur’u Semih ile değişiyordu.
Fenerbahçe pozisyonları ikinci yarıda bulacaktı. Temponun daha hızlı, topun daha çok el değiştirdiği bu bölümde 57’de Carlos’un ortası tam gollüktü, ama Güiza çabuk davranamıyordu. 60’ta ise Emre, Erkan’dan kaptığı topu ceza sahası içinde gole tahvil etmek isterken, önce savunmaya çarptırıyor, sonra da kalesini terkeden Murat’ı avlaması için Semih’i seçiyordu, ama Semih’in vuruşu ancak düş kırıklığı olabiliyordu. Bir dakika sonra ani atakta Alex, müthiş bir uzun pasla Güiza’yı pozisyona sokuyor, İspanyol ne kendi atabiliyor ne de boştaki Burak’a aktarabiliyordu.
Tabata’nın süratli ve saldırgan futbolu 80. dakikada meyvesini veriyor, Erman’ın kendisine aktardığı topu düzeltip, ceza sahasının dışından şutluyor ve maçın golünü atıyordu: 1-0
Konu: DERT BABASI 
